Poznaj naszą ofertę
CZY PRACA ZDALNA ZOSTANIE UREGULOWANA W KODEKSIE PRACY?
Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej wystąpiła z prośbą o uregulowanie pracy zdalnej w przepisach Kodeksu pracy. Tymczasem przedłużona została możliwość korzystania z rozwiązań powstałych na potrzeby okresu epidemii. Przepisy dotyczące pracy zdalnej z ustawy covidowej (specustawy) miały obowiązywać do 4 września 2020 r. Jednak 5 września wchodzi w życie nowelizacja, która przedłuża ich działanie na okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz okres 3 miesięcy po ich odwołaniu.
ZMIANY W DELEGOWANIU PRACOWNIKÓW OBOWIĄZUJĄCE OD 30 LIPCA 2020 R.
Dnia 30 lipca 2020 r. weszły w życie zmiany w delegowaniu pracowników, które wynikają w obowiązku wdrożenia do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z dnia 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE.
Celem ustawy jest rozwiązanie problemu nieuczciwych praktyk i promowanie zasady, że za tę samą pracę w tym samym miejscu powinno przysługiwać to samo wynagrodzenie oraz zapewnienie uczciwych warunków wynagrodzenia pracownikom delegowanym i równych warunków konkurencji między przedsiębiorstwami delegującymi pracowników a lokalnymi przedsiębiorstwami w kraju przyjmującym, jak również poprawienie jasności prawodawstwa unijnego, a także zlikwidowanie barier, które napotyka obecnie Państwowa Inspekcja Pracy w pozyskiwaniu informacji służących realizacji jej ustawowych zadań od organów skarbowych oraz wprowadzenia przepisów przewidujących wyłączenie kabotażu spod zastosowania przepisów omawianej ustawy.
PODWYŻKA ZASIŁKU DLA BEZROBOTNYCH OD WRZEŚNIA 2020 R.
Ustawa o dodatku solidarnościowym, oprócz zasad przyznawania samego dodatku, wprowadza też kilka istotnych zmian w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Najważniejsza, dotyczy podwyższenia zasiłku dla osób bezrobotnych. Ustawa o dodatku solidarnościowym weszła w życie 21 czerwca 2020 roku. Znajdują się w niej jednak zapisy, dotyczące ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, które wchodzą w życie 1 września 2020 roku.
Nowe stawki
Zgodnie z nowymi przepisami, od 1 września 2020 roku, wysokość zasiłku wynosi: 1200 zł/brutto miesięcznie w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku; 942,30 zł/brutto miesięcznie w okresie kolejnych dni posiadania prawa do zasiłku.
Nowe stawki obejmują również zasiłki, stypendia i dodatki aktywizacyjne, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przyznane przed dniem wejścia w życie ustawy o dodatku solidarnościowym, a więc przed dniem 21 czerwca 2020 roku.
Również osoby, będące w dniu wejścia w życie ustawy o dodatku solidarnościowym (21 czerwca 2020 roku) w okresie nieprzysługiwania zasiłku dla bezrobotnych (karencji), po upływie tego okresu, nabywają prawo do zasiłku w wysokości określonej w ustawie o dodatku solidarnościowym (od 1 września 2020 roku: 1200 zł/brutto miesięcznie w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku; 942,30 zł/brutto miesięcznie w okresie kolejnych dni posiadania prawa do zasiłku).
Obniżony wymiar czasu pracy
Druga zmiana, którą ustawa o dodatku solidarnościowym wprowadza do ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, dotyczy okresu pracy, ustalanego przy przyznawaniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych. I tak, do 365 dni zalicza się również okresy zatrudnienia z wynagrodzeniem poniżej minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie w przypadku osób, którym na podstawie art. 15g ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, obniżono wymiar czasu pracy skutkujący obniżeniem wysokości wynagrodzenia poniżej minimalnego wynagrodzenia za pracę, jeżeli przed wskazanym obniżeniem wymiaru czasu pracy osiągały miesięcznie wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Ustawa o dodatku solidarnościowym przyznawanym w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19.
TARCZA ANTYKRYZYSOWA – ZMIANY W PPK
Tarcza Antykryzysowa wprowadziła trzy istotne zmiany dotyczące Pracowniczych Planów Kapitałowych. Dotyczą one: wydłużenia terminów wdrożenia PPK dla tzw. II fazy, utrzymania wyłączenia PPK spod regulacji dotyczących zamówień publicznych oraz uproszczenia w zasadach tworzenia PPK u pracodawców sektora publicznego.
Wydłużenie terminów wdrożenia PPK
Tarcza Antykryzysowa przesunęła wdrożenia PPK dla pracodawców z tzw. II fazy wdrożenia PPK. Nowe obowiązujące terminy dla pracodawców, którzy zatrudniali 30 czerwca 2019 r. co najmniej 50 osób zatrudnionych, to: 27 października 2020 r. ─ na zawarcie umowy o zarządzanie PPK i 10 listopada 2020 r. ─ na zawarcie umowy o prowadzenie PPK. Nowe przepisy nie zmieniły jednak obowiązków podmiotów zatrudniających, w których funkcjonuje już PPK. Podmioty te są zobowiązane w szczególności do terminowego naliczania, pobierania i odprowadzania wpłat do PPK.
Uproszczenie w zasadach tworzenia PPK u pracodawców sektora publicznego
Tarcza Antykryzysowa upraszcza zasady wyboru instytucji finansowej, której pracodawca należący do sektora publicznego powierzy zarządzanie środkami gromadzonymi w PPK. Zgodnie z nowym art. 7 ust. 4a ustawy o PPK wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa może, w imieniu podmiotów zatrudniających, będących jednostkami organizacyjnymi danej jednostki samorządu terytorialnego, dokonać wyboru instytucji finansowej, z którą te podmioty zatrudniające zawrą umowy o zarządzanie PPK. Wyboru tego dokonuje się w porozumieniu z przedstawicielami zakładowych organizacji związkowych działających w jednostkach organizacyjnych objętych wyborem. Jeżeli w podmiocie zatrudniającym nie działa zakładowa organizacja związkowa, instytucję finansową wybiera się w porozumieniu z reprezentacją osób zatrudnionych wyłonioną w trybie przyjętym w danym podmiocie zatrudniającym.
PRZYMUSOWE URLOPY WYPOCZYNKOWE Z POWODU COVID-19 W TARCZY 4.0
Przymusowe urlopy wypoczynkowe wprowadza Tarcza Antykryzysowa 4.0. Pracodawca nie będzie potrzebował zgody pracownika, ani planu urlopów. Skieruje na urlop we wskazanym przez siebie terminie.
Podstawowym aktem prawnym związanym z przeciwdziałaniem epidemii COVID-19 jest ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19... (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.), zwana specustawą w sprawie COVID-19.
Prawo do jednostronnego udzielenia zaległego urlopu przewiduje art. 15gc specustawy w sprawie COVID-19, zgodnie z którym pracodawca może jednostronnie, bez zgody pracownika i z pominięciem planu urlopów, udzielić zaległego urlopu w wymiarze do 30 dni. Moim zdaniem termin urlopu nie powinien jednak wykraczać poza 30 września 2020 r. Omawiana regulacja nie uchyla bowiem przepisu przewidującego ten termin, a jedynie daje jednoznaczną podstawę prawną do "przymusowego" udzielenia zaległego urlopu przed momentem, w którym staje się on ostatecznie zaległy (tj. przed 30 września 2020 r.). Specustawa w sprawie COVID-19 nie określa formy przekazania pracownikowi informacji o wyznaczonym terminie urlopu, celowe jest jednak poinformowanie pracownika na piśmie
Dyskusja
Skomentuj